alle (67) gedicht(en) van
'Michiel de Jong'
(overige: zie archief ⇒)
| 2 3 4 5 6 [7] 8 9 10 11 12 |
| Thema = Verjaardag 2015-02-12 / Michiel de Jong Vijftig De heilige leeftijd bereikt Iets om te vieren Om te ontkennen? Al een halve eeuw Vijf decennia Het wil er bij mij niet in. Ik voel me zo anders In dezelfde outfit Als m’n zonen Hippe bril Stoppelbaard Verre van belegen. Abraham zien? Kom nou toch Ik wil jong zijn Sodeju De vijftigplusbeurs Mij niet gezien. Michiel de Jong 3-2-2015 |
| Thema = Eenzaam 2014-12-09 / Michiel de Jong Eenzaam In het geniep is koning Alzheimer bij haar ingetrokken. Slaat gaten in haar geheugen, tast de simpelste routines aan, verpest een gezellige afspraak door haar te laten verdwalen. Het gonst van bemoeienissen en bedrijvigheid om haar heen. Allemaal helpende ogen over de vloer, in haar koelkast, haar portemonnee, de kleren die ze al dagenlang draagt. De vorst eist steeds meer ruimte op. Eerst vandaag hoor je haar fluisteren: Niemand begrijpt me meer. Michiel de Jong 7 oktober 2014 |
| Thema = Rijm 2014-11-18 / Michiel de Jong Rijm De klassieken lieten jou links liggen. Edoch de Goedheiligman omarmde jou gelukkig gauw. Iedere december was het raak, Sint had een geheel eigen smaak. Met Geysbeek’s rijmwoordenboek kwam Rijmpiet verrassend uit de hoek. Helaas mocht het slechts rijmelarij heten. Soms gebruiken dichters jou te dwingend vaker spontaan en opmerkelijk swingend. Michiel de Jong 7 november 2014 |
| Thema = Rijm 2014-11-18 / Michiel de Jong Rijm In verzen speel jij je eigenzinnig spel van kleur en klank aan het eind van zinnen. Jij, gepaard, gekruist, dubbel, trippelend, glijdend, omarmend en in sonnet gezet. Het lijkt net of jij met woordjes jongleert. In psalm, gezang en lied gaat zelfs jouw jubel. Michiel de Jong 7 november 2014 |
| Thema = Allerzielen 2014-10-23 / Michiel de Jong Afscheid Jij was geen man van woorden, je ‘werken’ getuigen temeer. Jouw hart sloeg in je handen, je sprak er als het ware mee. Je hechtte aan al het goede en was de goedheid zelf. Zo liep je levenspad immer door Hem gekend. Een stille kracht verhalend over wat het leven vermag. De vreugde en de tranen, zo vulden zich de jaren. De laatste tijd was het net of er een afstand kwam. Je kennen vervaagde tot, in je laatste ogenblik, een waar herkennen straalde: Jij groette ons met om je ingevallen mond en je droge ogen een glimlach als van God. Michiel de Jong |
| 2 3 4 5 6 [7] 8 9 10 11 12 |